The Icefields Parkway deel 2

Beter weer, gletsjers, glazen vloer, onze eerste beer en toch een plaats om te overnachten.
Als we opstaan lijkt het er op dat we qua weer niet veel beter af zijn dan gisteren. Gelukkig blijkt dit in de loop van de dag erg mee te vallen. We krijgen minder regen en hoe verder in de dag, hoe mooier het weer wordt.
We rijden terug naar de Icefields Parkway en gaan vervolgens naar het Columbia Icefield Centre. Daar boeken we voor een rit naar de Althabasca gletsjer en daaropvolgend naar de Glacier Skywalk. 
Met een bus worden we in 4 minuten naar de voet van de gletsjer gebracht. Daar staan de speciale voertuigen klaar, die ons de gletsjer op brengen. Imposante 6 wielige voertuigen, die zoals ons  verteld wordt, 1.3 miljoen dollar per stuk kosten. Een onvoorstelbaar bedrag voor voertuigen, die niet harder kunnen rijden dan 18 km per uur!
De banden van deze voertuigen alleen al kosten $4000,00 per stuk!
Als we uitstappen op de gletsjer voelen we gelijk, dat we ons in de ijswereld bevinden. De wind snijdt gelijk door je lijf. Maar geweldig om in september op zo’n ijsvlakte te lopen.
Na 25 minuten moeten we terug zijn in de bus en worden we naar het “basiskamp” gebracht. Hier stappen we over in een andere bus, die ons naar de Glacier Skywalk brengt.
Daar aangekomen krijgen we een audio systeem die ons heel veel kennis van de flora en fauna in Canada vertelt en eveneens over de geweldige technische hoogstandjes om deze attractie te kunnen verwezelijken.
We lopen naar het glazen plateau en hoewel Gé hoogtevrees heeft gaat ze toch het plateau op en kijkt ook nog in de diepte. Een diepte, die menig bezoeker de maag doet draaien!
Anita durft het niet aan en blijft op een veilige afstand van de glazen vloer.
Na ons verblijf op het plateau lopen we terug naar de plaats waar de bus ons opwacht om ons terug te brengen naar het startpunt. Hier worden we afgezet voor de souveniershop.
Marketingtechnisch gezien natuurlijk perfect. We kopen er allemaal wel iets, waarna we terug lopen naar onze campers en verder rijden in de richting van Jasper.    
Terwijl we in de richting van Jasper rijden zien we plotseling allemaal auto’s op de vluchtstrook stoppen. Dat kan maar één ding betekenen! Er is wat te zien. Wij stoppen dus ook op de vluchtstrook en grijpen onze fototoestellen. En ja hoor….. We spotten onze eerste zwarte beer! Het valt niet mee om deze colos goed op de foto te krijgen, maar uiteindelijk slaagt Anita er in om hem het best te vereeuwigen. In het fotoalbum van dit reisverslag kun je het resultaat bekijken.
We rijden  verder in de richting van Jasper en voelen de spanning oplopen, omdat we niet weten of we een overnachtingsplaats zullen vinden.
We rijden in Jasper naar de geplande Wapiti camping en vragen daar vol vertrouwen of ze nog plaats voor ons hebben. Helaas……..alles vol. De (eerste) niet erg vriendelijke canadese parkbeambte vertelt ons dat we alleen nog plaats kunnen vinden op de “overflow camping”.
We krijgen een simpel kaartje mee en na het nodige gezoek vinden we de camping.
De enige voorziening daar zijn toiletten. Voor de rest zijn we op onze eigen middelen aangewezen. We hebben onze campers neergezet, eten gekookt en rond 21.00 uur ons bed opgezocht. Uiteraard waren we blij, dat we een plek hadden om te overnachten. Hoewel op deze camping niets aanwezig was, was het systeem van betalen verrassend! In een hokje lagen envelopjes. Hierin moest je de kosten van $16,00 doen en vervolgens moest je deze envelop in een “paal” deponeren. Hoewel we er van overtuigd zijn, dat er ongetwijfeld meerdere mensen zullen zijn, die zonder te betalen wegrijden, hebben wij netjes betaald, dankbaar voor het feit dat we in dit drukke weekend toch nog een goede plaats hebben gevonden om te overnachten!