Van Cache Creek naar Whistler

Woensdag 7 september 2016

Het slaapstadje Lillooet, Gerrit in de bak, een heel goede bakkerij, onze eerste adelaar en coyote, werkzaamheden in de bergen en route 99 zonder aanbiedingen van Appie!

Als we vanmorgen wakker worden schijnt zowaar de zon. We gaan dan ook goed gemutst op weg. Via highway 99 rijden we in de richting van Lillooet, een slaapstadje uit de goudzoekerstijd. We weten inmiddels dat we in de regio van de oostelijke schaduw van de Coast Mountains zitten en dat dit gekenmerkt wordt door een droog landschap met zilvergroene sagebrush en kort hard gras. Dit zien we dan ook overal om ons heen.
Tegen 11 uur komen we aan in Lillooet. Dit stadje heeft in het verleden een grote betekenis gehad in de goudzoekerstijd. Van hieruit werd alles berekend voor de route van de goudzoekers. Zo ontstonden er plaatsjes als “70 Mile House”. Dit was dan gelegen, 70 miles van Lillooet! En dat heb je ook nog “100 Mile House” …………Precies!
We parkeren de campers direct aan het begin van het stadje en lopen de eerste de beste gelegenheid binnen om koffie te drinken. Wim wil gebruik maken van het toilet, maar de deur zit op slot. Als hij hier naar vraagt, wordt hem gezegd, dat de sleutel in het mandje op de bar ligt. Wim pakt de sleutel en gaat terug naar het toilet, opent de deur met de sleutel en ……… wordt verrot gescholden door een local, die daar in alle rust z’n hoop dacht te kunnen laten varen. Wim mompelt wat excuses en opent met de sleutel een ander toilet. Wat wil nu het geval, in het mandje liggen normaal twee sleutels, één met een bordje er aan met daarop “men” en één met daaraan een label “ladies”. Diegene die Wim kennen, weten dus dat hij hier absoluut niet naar kijkt! Een beetje dom trouwens dat men daar hetzelfde slot gebruikt voor het dames en voor het herentoilet.
Na de koffie lopen we verder het stadje in. Duidelijk zichtbaar is hier, dat de locals van Indiaanse afkomst zijn. Bij het informatiecentrun, annex stadsmuseum vertelt de aardige vrouw ons, dat even verderop een geweldig bakkerijtje zit. Dat moeten we natuurlijk even controleren en ze heeft inderdaad gelijk. Dus brood en koeken gekocht!
Op de terugweg belandt Gerrit nog in de bak, na een confrontatie met de Sheriff!  Uiteraard regelen zij de zaken als collega’s onder elkaar en kunnen we gelukkig allemaal verder richting Whistler.
Als we net Lillooet uitrijden zien een paar van ons een adelaar over het water scheren. Helaas hebben we dit niet op beeld vast kunnen leggen. We rijden weer de bergen in. We zijn amper hieraan begonnen, of we moeten stoppen. Men is bezig met het leggen van een nieuwe asfaltlaag op de weg en daarom is er maar één rijstrook beschikbaar.

Als we mogen rijden, worden we zeer vriendelijk toegezwaaid door de verkeersregelaars.
We vervolgen deze prachtige bergweg, spannend met houten bruggetjes en met stijgingen en dalingen van 13% en meer. 
We ruiken de remblokken!  Plotseling zien Gé en Gerrit een vos voor hun camper langsschieten, die gelijk wegduikt in de berm. Zij denken dat het een vos is, maar na een verdere analyse blijkt het een coyoty te zijn geweest.
Overigens ga ik in dit verslag maar niet vermelden, dat het weer was gaan regenen toen we de bergen inreden!
We vervolgen onze weg via Route 99. Maar geen aanbiedingen van AH gezien overigens!
Uiteindelijk komen we uit bij de plaats Whistler. We parkeren de campers en gaan inkopen doen. Nee…………. Niet alleen drank…..
Hierna rijden we door naar de camping Paradise Valley in Squamish, net op tijd voor ons borreluurtje.